บ้านสไตล์วิคตอเรียนเก่าคร่ำคร่าและมืดทึบ ไม้กระดานส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าด เปียโนเล่นเพลงขึ้นเอง โคมไฟสั่นสะท้าน ทั้งที่ไม่มีใครอยู่บนห้องด้านบน มีเสียงประหลาดให้ได้ยิน แต่กลับไม่พบเห็นคนพูด เกือบทุกคนที่เจอสถานการณ์เช่นนี้ คงเชื่อแน่ว่าบ้านของพวกเขามีผีสิง เกรซ (นิโคล คิดแมน) คุณแม่ลูกติดที่อาศัยอยู่บนเกาะชาเนล ที่ตั้งอยู่ระหว่างประเทศอังกฤษกับฝรั่งเศส ในช่วงปี 1945 เมื่อสงครามโลกครั้งที่ 2 กำลังจะสิ้นสุด นอกจากนั้นเด็กทั้งสอง นิโคลัส (เจมส์ เบนท์ลี่ย์) กับ แอนน์ (อลิคิน่า มานน์) ยังเป็นโรคแพ้แสงแดดขั้นรุนแรง จนทำให้คุณแม่ผู้เข้มงวดเคร่งศาสนา ต้องปิดผ้าม่านที่หน้าต่างทุกบาน ส่วนประตูห้องก็จะต้องถูกล็อค เพื่อกันแสงสว่างไม่ให้เล็ดลอดเข้ามา เธอต้องการให้ความมืดได้รับการรักษา ดุจเดียวกับน้ำจืดบนเรือเดินทะเล แต่ความเด็ดเดี่ยวดังกล่าวกลับทำให้ลูกๆ ของเธอ รู้สึกเหมือนนักโทษในคุกมืด ซ้ำร้ายบ้านหลังดังกล่าวยังไม่มีไฟฟ้าใช้ เนื่องจากภาวะสงคราม และก็ยังไม่มีโทรศัพท์ใช้ เนื่องจากเสียงดังของมันสร้างความรำคาญให้แก่เกรซ

Towards the end of World War II, Grace (Kidman) retires to a remote island mansion on the English coast to await her husband's return from battle, and to nurse her two children. Because of their illness, which prevents them from being exposed to direct sunlight, the three live in isolation and near total darkness, until they soon discover they're not alone.