ในปี ค.ศ.1924 ฮิเดะซะบุโร อุเอะโนะ ศาสตราจารย์ประจำภาควิชาการเกษตรกรรมแห่งมหาวิทยาลัยโตเกียวได้เลี้ยงสุนัขสายพันธุ์อะกิตะอินุ และตั้งชื่อให้ว่า "ฮะชิ" ซึ่งในตอนเย็นของทุกวัน ฮะชิจะไปรอเขาใกล้ ๆ กับสถานีรถไฟชิบุยะ เป็นเช่นนี้ทุกวันจนกระทั้งในวันหนึ่งในเดือนพฤษภาคม ค.ศ.1925 ศาสตร์จารย์อุเอโนะได้เสียชีวิตจากสภาวะเลือดออกในสมอง ทำให้ในวันนั้นเจ้านายของฮะชิไม่ได้กลับไปที่สถานีรถไฟ ถึงกระนั้นในทุก ๆ วัน ฮะชิก็ยังคงมารอเจ้านายของมันที่สถานีชิบุยะ

ตลอดช่วงเวลานั้น ฮะชิโกะกลายเป็นที่สะดุดตาของคนื้สัญจรไปมา หลายคนในสถานีรถไฟนั้นล้วนเคยเห็นฮะชิโกกับเจ้านายของเขาในแต่ละวัน ซึ่งเจ้าหน้าที่ในสถานีรถไฟบางคนก็ไม่ได้เป็นมิตรต่อเจ้าฮะชิโกมากนัก อย่างไรก็ตาม ในปี ค.ศ.1932 ภายหลังจากที่มีคนเขียนบทความเกี่ยวกับเจ้าฮะชิโกและเจ้านายของเขาลงในหนังสือพิมพ์อะศะฮิ ก็เริ่มมีผู้คนจำนวนหนึ่งที่ทำขนมและอาหารไปให้แก่เจ้าฮะชิโก ซึ่งหากรวมระยะเวลาทั้งหมดแล้วเป็นเวลากว่า 9 ปี ภายหลังการเสียชีวิตของศาสตร์จารย์อุเอะโนะ ที่เจ้าฮะชิโกได้มาเฝ้ารอการกลับมาของเจ้านายทุกวัน ถึงแม้เวลาจะผ่านไปนานเพียงใด ความรัก ความซื้อสัตย์ จะยังคงอยู่ตลอดไป